دعا صلح و آشتی
اس ای
مربوط به انجمن
نود روز مراقبه
مربوط به کتاب
7
مربوط به قدم
این دعا که بعضی وقت‌ها آن را در جلسات می‌خوانیم احساسی از امید و آرامش در من به وجود می‌آورد. فرقی نمی‌کند که این دعا را در حال رانندگی یا در حال قدم زدن یا هر وضعیت دیگری بخوانم. با خواندن آن به جای این‌که به نیروی اراده خود اعتماد کنم به نیروی اراده خداوند اعتماد می‌کنم. برای معتاد این دعا بهترین حرکت ممکن برای اولین قدم به سوی بهبودی ست. این قسمت دعا که می‌گوید “مرا وسیله صلح و آشتی خود قرار ده” یادآور این است که، آن چه را دریافت نموده‌ام به دیگران ببخشم. می‌خواهم معتادن دیگر شادمانی و آزادیی را که از “رهایی از اسارت شهوت” تجربه کرده‌ام، تجربه کنند. در آخر دعا منظور از “آرامشی که طالب آن هستم، برای آنان بخواهم” علت این را که چرا می‌خواهم وسیله باشم، آشکار می‌سازد. وقتی پر از ترس و وحشت قدم به انجمن گذاشتم خواست خداوند برای من بهبودی و رهایی از ترس‌های واهی بود.
خداوندا، مرا وسیله صلح و آشتی قرار ده (AA)
یک پاسخ
ای خالق مهربان
مرا وسیله صلح و آشتی قرار ده؛
تا آنجا که نفرت است، حامل عشق؛
جائی که خطاکاری و بدی است، حامل گذشت؛
جائی که نفاق است، حامل یکرنگی؛
جائی که نادرستی است، حامل درستی؛
جائی که شک است، حامل یقین؛
جائی که ناامیدی است، حامل امید؛
جائی که تاریکی است، حامل نور؛
و در جائی که غم است، حامل شادی باشم؛
—آمین—